Το βιβλίο του Βασίλη Λιόση έρχεται να ξαναφέρει στην επικαιρότητα και να θέσει υπό συζήτηση ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, την εξάρτηση της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές Δυνάμεις.
Αν συνυπολογίσει κανείς τη συγκυρία, είναι φανερό ότι η εργασία του συγγραφέα είναι παραπάνω από επίκαιρη. Αποτελεί μια αναγκαία συμβολή στον προβληματισμό και στο διάλογο που πρέπει να διεξαχθεί. Τούτο πρέπει να γίνει με θάρρος και ψυχραιμία, σεβασμό στις διαφορετικές προσεγγίσεις, χωρίς φανατισμό και χαρακτηρισμούς, με νηφαλιότητα αλλά όχι άνευρα. Σε κάθε περίπτωση, το βιβλίο αποτελεί, δίχως αμφιβολία, μια εμπεριστατωμένη μελέτη με στέρεα δομημένα επιχειρήματα τα οποία κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
Από τη μελέτη του βιβλίου του Βασίλη Λιόση προκύπτει με σαφήνεια αυτό που ο ελληνικός λαός ζει τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη ένταση: η διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση από δυο εταίρους δυνάστες. Αυτοί είναι το ξένο και το εγχώριο μονοπωλιακό κεφάλαιο που απομυζούν τον πλούτο και το μόχθο των εργαζομένων και της νεολαίας.
Θεωρώ ότι η ανάλυση του συγγραφέα αλλά επίσης η κρισιμότητα των περιστάσεων, το πλιάτσικο που διεξάγεται σε βάρος του λαού και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της πατρίδας μας, οδηγούν τη σκέψη όλων στην αναζήτηση διεξόδου. Επιβάλλουν τελικά, με επιτακτικό τρόπο, τη συγκρότηση ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου.
Μόνο ένα τέτοιο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο θα μπορεί να κατακτήσει την εθνική ανεξαρτησία και, ταυτόχρονα, να ανοίξει δρόμους για γενικότερες, επαναστατικές αλλαγές. Θα μπορεί να διεκδικήσει και να επιβάλλει την άμεση λήψη μέτρων ανύψωσης του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του λαού, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την ευρωζώνη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, την εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας με παράλληλη εγκαθίδρυση μορφών αποφασιστικού λαϊκού ελέγχου.
Απαιτείται τελικά η απαλλαγή του λαού από το σημερινό σύστημα κρατικής εξουσίας και η αντικατάστασή του από μια νέα, γνήσια λαϊκή, βαθιά δημοκρατική, επαναστατική πολιτική κυριαρχία: εκείνη της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση την οποία βιώνει ο ελληνικός λαός με εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο φέρνει στην επιφάνεια τη ζωτική ανάγκη μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης. Οι κραυγαλέες κοινωνικές αντιθέσεις και ανισότητες γίνονται ακόμη περισσότερο έντονες και ορατές την περίοδο της κρίσης. Η ανθρωπότητα γενικά, και ο ελληνικός λαός ειδικά, έχει τη δυνατότητα να ανυψώσει την παραγωγικότητα, να βελτιώσει αισθητά το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο, να λάβει δραστικά μέτρα προστασίας του ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντος. Αντί για αυτά, εξαιτίας του βάρβαρου και αδηφάγου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βυθίζεται σε μια απερίγραπτη φτώχεια και δυστυχία.
Η εξάρτηση οξύνει αυτά τα φαινόμενα. Όπως έλεγε σε διάφορες ευκαιρίες ο Χαρίλαος Φλωράκης, «ένα από τα αποτελέσματα της εξάρτησης είναι η οικονομική καταλήστευση της χώρας… Πρόκειται για ένα τεράστιο οικονομικό έγκλημα που διαπράττει η ξένη πλουτοκρατία σε συνεργασία με την ντόπια σε βάρος της χώρας» (ομιλία στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, εκδ. ΚΚΕ, 1985, σελ. 11).
Η απαλλαγή από τα δεσμά της εξάρτησης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα είναι το προοίμιο της συνολικότερης χειραφέτησης του λαού από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η πάλη για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης και του λαού είναι διαλεκτικά δεμένη με την πάλη ενάντια στην εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο αγώνας για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν μπορεί παρά να συνεγείρει πλατύτερα λαϊκά στρώματα, ακόμη και εκείνα που δεν συνειδητοποιούν ακόμη την ανάγκη μιας βαθιάς, επαναστατικής δηλαδή αλλαγής. Ο αγώνας αυτός θα τους παρέχει την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουν μέσα από την ίδια τους την πείρα. Στην προσπάθεια αυτή θα συμβάλλει αναμφίβολα το βιβλίο του Βασίλη Λιόση.
