δημοσιεύθηκε http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=93670
Δημήτρης Καλτσώνης: Τι διακυβεύεται στις εκλογές της 17ης Ιουνίου στην Ελλάδα
ΚΥΠΕ ΛΕΥΚΩΣΙΑ/ΚΥΠΡΟΣ 13/6/2012 14:11
Το διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου στην Ελλάδα είναι αν οι δανειστές της χώρας και οι εγχώριοι εταίροι τους θα συνεχίσουν απρόσκοπτα την αφαίμαξη του μόχθου και του πλούτου του ελληνικού λαού ή αν θα δημιουργηθούν κάποιοες προϋποθέσεις για να συγκροτηθεί μια αληθινή πρόταση διεξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού.
Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ o Επίκουρος Καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρης Καλτσώνης, ο οποίος εκτιμά πως βρίσκεται υπό διαμόρφωση ένας νέος διπολισμός στη χώρα. "Από τη μια πλευρά θα βρίσκονται οι παραδοσιακές δυνάμεις του μνημονίου και της συντήρησης. Από την άλλη, θα βρίσκεται πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ".
Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη:
-- Ποιο είναι το τελικό διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιούνη, ευρώ ή χάος, μνημόνιο και παραμονή στην ΕΕ ή χάος, και πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά τα διλήμματα; Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης τι κρίνεται πραγματικά σε αυτές τις εκλογές;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω ότι αυτό που πραγματικά κρίνεται στις επικείμενες εκλογές είναι αν οι δανειστές μας και οι εγχώριοι εταίροι τους θα συνεχίσουν απρόσκοπτα την αφαίμαξη του μόχθου και του πλούτου του ελληνικού λαού ή, αν θα δημιουργηθούν κάποιες προϋποθέσεις για να συγκροτηθεί μια αληθινή πρόταση διεξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού.
Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ προβάλλεται τρομοκρατικά ως αρμαγεδών. Βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη προπαγανδιστική εκστρατεία για να φοβηθεί ο λαός και να αποδεχθεί μοιρολατρικά τις απαιτήσεις των τοκογλύφων του. Στην πραγματικότητα όμως η πιθανότητα εξόδου από την ΕΕ με πρωτοβουλία της όποιας ελληνικής κυβέρνησης είναι απίθανη. Αν σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ, είναι προφανές ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Αν, πάλι, σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, και πάλι είναι απίθανο να υπάρξει τέτοια πρωτοβουλία. Η κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η παραμονή στο ευρώ και στην ΕΕ. Αυτό έχει διακηρυχθεί με χίλιους τρόπους. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η μέγιστη αντίφαση και το πρόβλημα: ότι αυτή η θέση υπονομεύει και καθιστά αλυσιτελείς όλες τις άλλες πολιτικές προτάσεις για ακύρωση των μνημονίων, των πρόσθετων φορολογικών βαρών κλπ.
Η προπαγανδιστική υστερία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από την ΕΕ έχει τρεις στόχους: πρώτο, να καλλιεργήσει στο λαό την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει άλλη πολιτική πρόταση παρά μόνο αυτή που εφαρμόζει η τρόικα και οι εγχώριοι συνεργάτες της. Δεύτερο, να μετατοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ακόμη πιο ανώδυνες για την ΕΕ και την ολιγαρχία θέσεις. Τρίτο, να φέρει εκλογικά οφέλη στη ΝΔ στην αντιπαράθεσή της με τον ΣΥΡΙΖΑ για την πρωτοκαθεδρία.
-- Μπορεί η Ευρωζώνη να «αποβάλλει» την Ελλάδα εάν δεν τηρήσει τα συμφωνημένα και ποιες είναι οι επιπτώσεις ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ; Μπορεί να παρασύρει όλο το «οικοδόμημα» της ευρωζώνης; Ποια είναι τα εναλλακτικά σενάρια και με τι κόστος για τους Έλληνες πολίτες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα συμφέροντα που κυριαρχούν στην ευρωζώνη μπορούν να αποβάλλουν την Ελλάδα αν κρίνουν ότι αυτό τα εξυπηρετεί καλύτερα ή προκειμένου να αποσοβήσουν κινδύνους για τις δικές τους οικονομίες.
Η έξοδος από το ευρώ είναι ένα εργαλείο. Σημασία δεν έχει αυτό καθεαυτό αλλά ο τρόπος χρήσης του και το πλαίσιο στο οποίο θα χρησιμοποιηθεί. Υπάρχουν δυο βασικές εκδοχές. Πρώτη, η έξοδος από το ευρώ γίνεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής όπου τα βάρη της κρίσης πληρώνουν τα χαμηλά εισοδήματα, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες. Πράγματι, σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα θα εξελιχθούν περίπου όπως τα περιγράφουν τα τρομοκρατικά σενάρια που κυκλοφορούν ευρύτατα τελευταία στον τύπο.
Δεύτερη εκδοχή: η έξοδος από το ευρώ γίνεται στο πλαίσιο μιας πολιτικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου. Κρίσιμο ζήτημα είναι τα βάρη της κρίσης να τα πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό μπορεί να γίνει με εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και επιβολή εργατικού ελέγχου, με διοικητική απαγόρευση φυγής κεφαλαίων, με εθνικοποιήσεις, με δήμευση των περιουσιών των off shore, με φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Αν για παράδειγμα η έξοδος από το ευρώ φέρει αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων εισαγωγής, γιατί μια λαϊκή κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το βάρος μειώνοντας τη φορολογία για το λαό, αυξάνοντας τα κρατικά έσοδα με φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, αυξάνοντας τους μισθούς και περιορίζοντας δραστικά τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών; Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν κέρδη. Δεν είναι όλοι χαμένοι από την κρίση. Υπάρχουν και κερδισμένοι.
-- Θα υπάρξει ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων και ανασύσταση των παραδοσιακών χώρων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα εκφραστούν μέσα από άλλα σχήματα ή είναι πράγματι το τέλος της μεταπολίτευσης και ο κλονισμός του δικομματισμού; Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολύ φοβάμαι ότι βρίσκεται υπό διαμόρφωση ένας νέος διπολισμός. Από τη μια πλευρά θα βρίσκονται οι παραδοσιακές δυνάμεις του μνημονίου και της συντήρησης. Από την άλλη, θα βρίσκεται πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς, κάθε μέρα που περνά διακρίνεται η μετατόπισή του σε θέσεις που δεν εξέρχονται από το υπάρχον ασφυκτικό για το λαό πλαίσιο.
Για παράδειγμα: πώς θα υπάρξει οικονομική ανάπτυξη σε όφελος του λαού αν δεν έρθει σε αντίθεση με τις κατευθύνσεις, τις πολιτικές, την ίδια τη δομική φιλοσοφία της ΕΕ; Πώς θα αναπτυχθεί η γεωργία και η κτηνοτροφία με προϊόντα ποιότητας, ασφαλή, φτηνά για τον καταναλωτή αν δεν έρθει σε αντίθεση με την ΚΑΠ της ΕΕ; Πώς θα αναπτύξει η χώρα μας τις νέες μορφές ενέργειας σε όφελος του λαού όταν η ΕΕ επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση; Πώς θα ανατραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις όταν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ; Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος να βαδίσει στο δρόμο της αθέτησης των υποσχέσεών του προς το λαό.
Δεν είναι τυχαίες οι φραστικές διολισθήσεις των τελευταίων ημερών. Από τη θέση για κρατικοποίηση των τραπεζών μετατοπίστηκε στη θέση για δημόσιο έλεγχο, από την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων στην επαναδιαπραγμάτευσή τους, από τη θέση για κρατικοποίηση των ΔΕΚΟ διολίσθησε στη θέση για πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και επανακρατικοποίηση ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας. Το «βγαίνουμε από την κρίση, μένουμε στο ευρώ» του ΣΥΡΙΖΑ είναι το όχημα της που με σιγουριά θα τον απομακρύνει σταθερά από τις λαϊκές ανάγκες και θα τον εγκλωβίζει στα κυρίαρχα συμφέροντα, ακόμη και πέρα από τη θέληση του ίδιου.
Σήμερα όμως η πραγματικότητα δείχνει πιο καθαρά από ποτέ ότι η αντίθεση στην ΕΕ, η έξοδος τελικά από αυτήν είναι ο μόνος δρόμος για την κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας. Είναι ο δρόμος που δίνει τη δυνατότητα για ισότιμες, πολύπλευρες, αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τα πιο διαφορετικά κράτη. Μόνο έτσι μπορούν και οι σχέσεις με τη Γερμανία και την ΕΕ να γίνουν ισότιμες και να αντικαταστήσουν την υπακοή στις εντολές της.
-- Στο στρατόπεδο της «Δεξιάς» αναδείχθηκαν νέες δυνάμεις. Ποιος ο χαρακτήρας των νέων σχημάτων αλλά και κομμάτων;
Μετά και την «αποκάλυψη» της Χρυσής Αυγής, η οποία κέρδισε ιδιαίτερα ψηλά ποσοστά, τόσο η ΝΔ όσο και άλλες δυνάμεις της «Δεξιάς» έχουν κάνει στροφή σε πιο «συντηρητικές θέσεις», προβάλλοντας το μεταναστευτικό, με τάση ακόμα και προς την ξενοφοβία, αλλά και εθνικά θέματα. Πιστεύετε ότι η κρίση έχει επιβάλλει συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, ενισχύοντας δυνάμεις και πολιτικές που κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης είχαν μπει στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι προφανές διανύουμε περίοδο ζυμώσεων και ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό. Εκεί οδήγησε η κρίση εμπιστοσύνης του λαού προς τους κυρίαρχους πολιτικούς σχηματισμούς. Οι θέσεις τους μετατοπίζονται σε πιο συντηρητική βάση. Είναι βαθιά αντιλαϊκές. Εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της εγχώριας πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών για φτηνό, πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις.
Αξιοποιούν το μεταναστευτικό, που η πολιτική τους δημιούργησε, για να κατασκευάσουν μια βολική φόρμουλα αποπροσανατολισμού του λαού. Η λύση του μεταναστευτικού προβλήματος δεν βρίσκεται στα πογκρόμ. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο είναι απάνθρωπο και διχαστικό και μας γυρίζει σε άλλες εποχές. Μετά τους μετανάστες σειρά έχουν οι κομμουνιστές, μεθαύριο οι κεντροαριστεροί, στο τέλος οι αστοί δημοκράτες. Η ιστορία διδάσκει.
Όσο για τα εθνικά θέματα, πέρα από ανέξοδους λεονταρισμούς, όλες ανεξαιρέτως οι συστημικές δυνάμεις ήταν και παραμένουν φορείς της εθελοδουλείας της άρχουσας τάξης της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα: ΗΠΑ, Γερμανία, ΕΕ, ΝΑΤΟ.
Ο κ. Σημίτης δεν είναι εκείνος που εξέφρασε στη Βουλή τις ευχαριστίες του στις ΗΠΑ μετά τα Ίμια; Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν είναι υπεύθυνα για την υπαγωγή της Ελλάδας στην εποπτεία της τρόικα, για το γεγονός ότι μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και στους δημόσιους οργανισμούς οι ανθύπατοι της ΕΕ και του ΔΝΤ;
Και γιατί κανείς από όλους αυτούς δε μιλά για τις αμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις και το ρόλο που παίζουν ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα και σε όλη την ευρύτερη περιοχή; Οι πατριωτικές κορόνες της ακροδεξιάς είναι απολύτως υποκριτικές και παραπλανητικές. Δεν θίγουν ποτέ τους ξένους επικυρίαρχους: τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οι υμνητές της αμερικανοκίνητης χούντας, που τριπλασίασε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (άρα και το χρέος), που τριπλασίασε τα κέρδη των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, που ρήμαξε τον τόπο και πρόδωσε την Κύπρο θα οδηγηθούν σύντομα από τον ελληνικό λαό στην πολιτική απομόνωση. Κανένας δημοκράτης, κανένας πατριώτης δεν είναι διατεθειμένος να επιστρέψουμε στη βαρβαρότητα του ναζισμού των εκατομμυρίων θυμάτων στην Ευρώπη και των 600 χιλιάδων Ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής κατοχής.
-- Ποια η πραγματικότητα της Αριστεράς σε αυτές τις συνθήκες; Ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι ολοφάνερο ότι ο λαός αναζητά μια διέξοδο προς τα αριστερά, άσχετα αν αυτό που του προσφέρεται αυτή τη στιγμή είναι ικανοποιητικό. Θα σας πω ότι αναμένω μια πρωτοβουλία από το ΚΚΕ, το κόμμα που αποτελεί, και δικαίως, το βασικό κορμό, την πιο πρωτοπόρα και συνεπή δύναμη της Αριστεράς και που έχει πολύτιμη συμβολή στους αγώνες του λαού για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο. Νομίζω ότι έχουν υπερωριμάσει οι συνθήκες για τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου, αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού. Θεωρώ πως οι συνθήκες επιβάλλουν μια πρόσκληση προς κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με βάση μερικούς άξονες εξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού.
Τέτοιοι θα μπορούσαν είναι η διαγραφή του χρέους, η εθνικοποίηση των τραπεζών, η εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η καθιέρωση εργατικού ελέγχου στην οικονομία, η αντίθεση στις εντολές της τρόικα, η έξοδος τελικά από την ΕΕ, ο ριζικός, μέχρι το κόκκαλο, εκδημοκρατισμός του δημόσιου τομέα, γενικότερα των συνταγματικών θεσμών, του πολιτικού συστήματος, του εκλογικού συστήματος, της Δικαιοσύνης, των ενόπλων δυνάμεων, των σωμάτων ασφαλείας, όλων των δημόσιων υπηρεσιών και κρατικών μηχανισμών. Με ένα τέτοιο πλαίσιο συμφωνίας μπορεί να υπάρξει πραγματική ακύρωση των μνημονίων και αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου σε όφελος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Ο λαός θα καλωσόριζε και θα επιδοκίμαζε μια τέτοια πολιτική πρωτοβουλία.
-- Η δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο έρχονται σε ρήξη με το Σύνταγμα της χώρας και ποια είναι η εναλλακτική; Υπάρχει παραλληλισμός με άλλες χώρες και πώς μπορεί να διαμορφωθεί η επόμενη μέρα για την ουσιαστική ανάκαμψη του ελληνικού λαού;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για την αντισυνταγματικότητα των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων έχουν ειπωθεί αρκετά. Αυτό που μόνο θέλω να σημειώσω είναι η επιλεκτική επίκληση του Συντάγματος από την κυρίαρχη τάξη και τους πολιτικούς εκφραστές της. Είναι αυτό που ο λαός λέει «τα καλά και συμφέροντα». Όπου το Σύνταγμα γίνεται εμπόδιο στην άρχουσα τάξη, δε διστάζει να το καταπατήσει.
Όμως, υπάρχει άλλος δρόμος. Παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες είναι βεβαίως διαφορετικές, έχει σημασία να σημειώσουμε ότι χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία κατόρθωσαν να απαλλαγούν από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Η Αργεντινή και το Εκουαδόρ διέγραψαν ένα πολύ σημαντικό μέρος του χρέους τους. Στο βιβλίο μου Το δίλημμα της μπολιβαριανής δημοκρατίας είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με το θέμα. Το Σύνταγμα της Βενεζουέλας απαγορεύει την ύπαρξη ξένων βάσεων και πράγματι, οι αμερικανικές βάσεις ξηλώθηκαν. Το Σύνταγμα της χώρας αυτής προβλέπει επίσης ότι το πετρέλαιο και ο ορυκτός πλούτος είναι δημόσια ιδιοκτησία. Και πράγματι, το πετρέλαιο εθνικοποιήθηκε και σημαντικό μέρος των κερδών συμβάλλει στην καταπολέμηση της φτώχειας. Παρότι υποστηρίζω ότι τα βήματα που έχει πραγματοποιήσει η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι ημιτελή, (ίσως και μετέωρα) με αποτέλεσμα να μην έχει αλλάξει δραστικά η κατάσταση του λαού, ωστόσο, η περίπτωση δεν παύει να υπενθυμίζει ότι υπάρχει δυνατότητα για ριζικές αλλαγές. «Έτσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δεν θα πάνε».
