Ομιλία στην εκδήλωση που διοργάνωσε στη Λάρισα ο Σύλλογος Μαρξιστικής Σκέψης «Γ. Κορδάτος» με θέμα: «Η διέξοδος από την κρίση και η ανάγκη του λαϊκού μετώπου»
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Δημήτρης Καλτσώνης, επ. καθηγητής θεωρίας κράτους και δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο οποίος τόνισε:
«Η οικονομική κρίση και τα δεινά του λαού μας υποχρεώνουν να αναζητήσουμε λύσεις. Σήμερα, περισσότερο από άλλοτε είναι φανερό ότι πρέπει να σπάσουν τα δεσμά της τρόικας, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εγχώριων εταίρων τους.
Απαιτείται επειγόντως αλλαγή πλεύσης:
Καταρχήν με διεκδίκηση διαγραφής του χρέους.
Εννοείται ότι μια τέτοια επιλογή, η μόνη φιλολαϊκή επιλογή, θα μας φέρει σε αντίθεση με την ΕΕ. Αυτή είναι εξάλλου συνυπεύθυνη, μαζί με τις ΗΠΑ και την εγχώρια ολιγαρχία για τις σχέσεις εξάρτησης, για το χρέος, για το μαράζωμα και την υποβάθμιση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας μας, για την κλοπή εγκεφάλων – επιστημονικού δυναμικού. Δεν μπορεί να σημειωθεί πραγματική ανάπτυξη, αν δεν υπάρξει αντίθεση και απειθαρχία στα μέτρα και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, έξοδος τελικά από την ΕΕ.
Δεν μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση της κρίσης και αναπτυξιακή πορεία, αν δεν φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, αν δεν φορολογηθεί, ακόμη και δημευθεί, η περιουσία των off shore, αν δεν εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι στρατηγικής σημασίας μεγάλες επιχειρήσεις, αν δεν εγκαθιδρυθεί εργατικός και λαϊκός έλεγχος.
Πρέπει να ενισχυθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να ενθαρρυνθούν να παράγουν συλλογικά, να ενταχθούν σε πολύμορφους δημοκρατικά οργανωμένους συνεταιρισμούς, με βάση ένα πανεθνικό σχέδιο.
5. Δεν μπορούν να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω αν δεν υπάρξει ριζοσπαστικός εκδημοκρατισμός του κρατικού μηχανισμού. Απαιτείται πρωτίστως εκκαθάριση του κράτους από τα φασιστικά στοιχεία.
Κλειδί για την προώθηση αυτής της λύσης είναι η ενότητα των λαϊκών δυνάμεων, πρώτα απ’ όλα η ενότητα της εργατικής τάξης. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα γιγάντιο λαϊκό μέτωπο, αντίστοιχο εκείνου του ΕΑΜ, στις σύγχρονες βέβαια συνθήκες, με σύγχρονα αιτήματα. Ένα τέτοιο Λαϊκό μέτωπο θα έχει αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, περιεχόμενο. Θα είναι μέτωπο δημοκρατικό και πατριωτικό.
Με ποιες πολιτικές δυνάμεις;
Οι απαντήσεις έπρεπε να έρθουν από το χώρο της Αριστεράς αλλά δυστυχώς δεν ήρθαν. Οι ηγεσίες των βασικών πολιτικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο αυτό είναι εγκλωβισμένες σε αδιέξοδες κατευθύνσεις.
Άλλες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποταγμένες στη λογική του ευρώ και της ΕΕ, στη λογική των ανοιγμάτων στην κεντροαριστερά και στο κέντρο. Ολισθαίνουν διαρκώς σε διατυπώσεις που αποδυναμώνουν τα λαϊκά αιτήματα: έτσι, από τη διαγραφή του χρέους μετατοπίστηκαν στην επαναδιαπραγμάτευση, από την εθνικοποίηση των τραπεζών στη γενικόλογη φόρμουλα του δημόσιου ελέγχου, από την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων στην επαναδιαπραγμάτευση και στο εθνικό σύμφωνο ανάπτυξης με τον ΣΕΒ. Αδυνατούν κατά συνέπεια να διατυπώσουν μια στοιχειωδώς ριζοσπαστική, φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου.
Άλλες δυνάμεις, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ και μέρος τουλάχιστον της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, είναι εγκλωβισμένες σε μια πολιτική απομονωτισμού, σε μια στείρα επαναστατική φρασεολογία χωρίς διατύπωση άμεσων, μεταβατικών προτάσεων διεξόδου, χωρίς πραγματική διάθεση συνεργασίας.
Στο εσωτερικό όλων αυτών των δυνάμεων αυτών υπάρχει όμως ένα αξιόλογο, ριζοσπαστικό δυναμικό.
Για να υπάρξει απεγκλωβισμός από το αδιέξοδο απαιτείται:
ανάπτυξη ενωτικών αγώνων, επιμέρους μετώπων, συσπειρώσεων και συνεργασιών γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους, ενάντια στην υποταγή στην ΕΕ και στο μεγάλο κεφάλαιο
τροφοδότηση της δημόσιας συζήτησης με επιστημονικές αναλύσεις και προβληματισμούς που θα καταδεικνύουν με εμπεριστατωμένο τρόπο την ανάγκη μιας φιλολαϊκής αναπτυξιακής πορείας και του λαϊκού μετώπου που θα την υλοποιήσει.
Αργά ή γρήγορα θα σημειωθούν μεταβολές και στην κοινωνική συνείδηση και στους πολιτικούς φορείς που με τον ένα ή άλλο τρόπο σχετίζονται με την εργατική τάξη και τα ριζοσπαστικοποιημένα μικροαστικά στρώματα. Τέτοιες πρωτοβουλίες θα φέρουν πολύμορφες και πολύπλευρες διεργασίες, επανατοποθετήσεις και ανακατατάξεις. Στην εποχή της κρίσης κόμματα που δεν ανταποκρίνονται στις λαϊκές προσδοκίες παρακμάζουν ενώ άλλα μπορεί να γεννηθούν.
Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση θα συνεχιστεί χωρίς φανατισμούς και ιδεοληψίες, με νηφάλιο πνεύμα, με αίσθημα και καθημερινή στάση αγωνιστικής αξιοπρέπειας».
http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/component/content/article/67-2013-07-23-14-30-43/1619-2014-02-27-14-28-18
