εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 9/11/2023

Υπάρχουν πάνω από δέκα αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και ακόμη περισσότερα Ψηφίσματα της Γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ που ξεκαθαρίζουν ότι οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται ανεξάρτητο κράτος, ελεύθερη πατρίδα, στα όρια του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ και επιστροφή των προσφύγων. Ενδεικτικά αναφέρω τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 242 (1967), 338 (1973), 446 (1979), 452 (1979), 465 (1980) 476 (1980), 478 (1980) 1397 (2002), 1515 (2003), 1850 (2008), 2334 (2016).

Δεν υπάρχει δηλαδή πιο ξεκάθαρο νομικά και πολιτικά ζήτημα: η ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ κρατώντας υπόδουλο τον Παλαιστινιακό λαό, παραβιάζει τον πυρήνα των αρχών στις οποίες είναι θεμελιωμένος ο ΟΗΕ, που είναι ο σεβασμός της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, οι αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης, της καλής γειτονίας και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Δεν ασκεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα.

Επιπλέον, σύμφωνα με την ερμηνεία του άρθρου 1 παρ. 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που θεμελιώνει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών, η χρήση βίας από τους λαούς που βρίσκονται υπό ξένη κατοχή νομιμοποιείται μέχρι την απελευθέρωσή τους. Κατά ιστορική αναλογία, δεν ήταν αυτοάμυνα οι επιχειρήσεις των Γερμανών στο β’ παγκόσμιο πόλεμο, όταν μάχονταν ενάντια στις ανταρτικές δυνάμεις της Ελλάδας ή άλλων κατεχόμενων χωρών, ούτε οι επιχειρήσεις των Οθωμανών ενάντια στους εξεγερμένους Έλληνες το 1821.

Με βάση το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ν. 3003/2002) μπορεί να βάσιμα υποστηριχθεί ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου (άρθρο 8), όπως με 1. την εκτεταμένη καταστροφή περιουσίας που δεν δικαιολογείται από στρατιωτική αναγκαιότητα, 2. την παράνομη εκτόπιση ή μεταφορά, 3. τις επιθέσεις με πρόθεση κατά του άμαχου πληθυσμού, ο οποίος δεν λαμβάνει άμεσα μέρος σε εχθροπραξίες, 4. τη δήλωση ότι δεν θα υπάρξει έλεος.

Επιπλέον, βάσει του άρθρου 6 η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της γενοκτονίας, αφού επιβάλλει “με πρόθεση την επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει”. Βάσει του άρθρου 7 διαπράττει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας με την εξόντωση του πληθυσμού στη Γάζα δηλαδή “την με πρόθεση επιβολή συνθηκών ζωής, μεταξύ άλλων στέρηση πρόσβασης σε τροφή και φάρμακα, υπολογισμένων να επιφέρουν την καταστροφή μέρους του πληθυσμού”.

Με αυτά τα δεδομένα, η ελληνική κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη ανεπανόρθωτα γιατί:

α. στηρίζει τις κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου

β. εκτίθεται ηθικά στη διεθνή κοινή γνώμη υποστηρίζοντας τη σφαγή των Παλαιστινίων (ο λεγόμενος ανθρωπιστικός διάδρομος είναι σκέτη υποκρισία)

γ. συμμετέχοντας με στρατιωτικά μέσα αλλά και με τις διευκολύνσεις των βάσεων στη σύγκρουση εκθέτει σε κίνδυνο τον ελληνικό λαό σε περίπτωση που αυτή λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις

δ. υπονομεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Με ποιο διπλωματικό, ηθικο-πολιτικό κύρος θα επικαλεστεί το διεθνές δίκαιο στο Αιγαίο, όταν στη Γάζα στηρίζει τη βάναυση παραβίασή του;