Cat-1

ΑΡΘΡΑ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΤΟΜΟΙ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ιουλίου 2019


Τα ΝΕΑ, 16/7/2019

Λέγεται πως το 1965 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Λ. Τζόνσον είπε σε μια συνομιλία του με τον Έλληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον: “Γ... τη Βουλή σας και το Σύνταγμά σας! Η Αμερική είναι ελέφαντας. Η Κύπρος είναι ψύλλος. Και η Ελλάδα είναι ψύλλος. Αν αυτοί οι δυο ψύλλοι εξακολουθούν να φέρνουν φαγούρα στον ελέφαντα, μπορεί ο ελέφαντας να τους ρουφήξει μια και καλή με την προβοσκίδα του”. Αφορμή για αυτή την αήθη παρέμβαση αποτέλεσε η μη απόλυτη συμμόρφωση της Κύπρου και της Ελλάδας με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε.
Αλήθεια, θα μπορούσε κανείς έστω και να φανταστεί μια ανάλογη αντίδραση των ΗΠΑ ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση της Τουρκίας, που συνεχίζει να παραβιάζει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και να προκαλεί; Είναι προφανές ότι η αντίδραση των ΗΠΑ και της ΕΕ προς την Τουρκία κάθε άλλο παρά ουσιαστικές είναι. Στο φως τέτοιων ιστορικών γεγονότων φωτίζεται καλύτερα η σημερινή στάση της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Το γεγονός ότι οι 28 της ΕΕ κατέληξαν σε αναιμικά μέτρα ενάντια στην Τουρκία (που καθόλου δεν την κάνουν να ανησυχεί) δεν οφείλεται σε μια αίσθηση αναλογικής αντίδρασης. Πράγματι, στην πολιτική αντιπαράθεση αλλά ακόμη και στον πόλεμο, η αίσθηση του μέτρου και της ανάλογης ανταπόδοσης είναι σημαντική. Δεν μπορεί κανείς να χτυπά μια μύγα με πυροβόλο όπλο. Εδώ όμως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Η ΕΕ, όπως έχει φανεί επανειλημμένα έχει τους δικούς της σχεδιασμούς, τις δικές της στοχεύσεις. Σε αναλογία με αυτές έχει τα δικά της μέτρα και σταθμά. Και αυτό μάλιστα τη στιγμή που η Τουρκία προχώρησε σε μια ακόμη πρόκληση δηλώνοντας ότι θα ανακηρύξει ΑΟΖ σε συνεργασία με τη Λιβύη διαγράφοντας την ελληνική ΑΟΖ νότια της Κρήτης.
Ανάλογο προβληματισμό προκαλεί και η στάση των ΗΠΑ σε σχέση με την ανανέωση της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο. Πριν ένα μήνα περίπου εξέφραζαν το δισταγμό τους σε σχέση με την ανανέωση αυτή με το πρόσχημα των εξόδων των αμερικανών φορολογουμένων! Ακόμη και αν αυτή η στάση δεν επιβεβαιωθεί, δείχνει πολύ καθαρά, από μια ακόμη πλευρά, την αμφισβήτιση των ΗΠΑ προς την ουσία του προβλήματος.
Μια και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν θέλουν να ακούσουν, θα πρέπει μάλλον να υπενθυμίσουμε στη διεθνή κοινότητα με έμφαση την πηγή του προβλήματος. Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, κατέχει παράνομα το 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ. Αυτό άλλωστε υποδηλώνεται, για μια ακόμη φορά, από τον πρόσφατο διορισμό του Τούρκου Αντιπροέδρου Φουάτ Οκτάι ως “Συντονιστή Κυπριακών Υποθέσεων”.


εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 1/7/2019

“Πριν αλέκτορα φωνήσαι” επιβεβαιώθηκαν όσοι υποστήριζαν ότι είναι επικίνδυνη αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ θα σταθούν αταλάντευτα στο πλάι της Ελλάδας και ότι θα την στηρίξουν έναντι της εντεινόμενης τουρκικής επιθετικότητας. Μετά την Οσάκα η τάση συμβιβασμού μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας είναι πλέον ορατή. Η ελληνική κυβέρνηση και όσοι πανηγύριζαν για τη δήθεν σθεναρή στήριξη των δικαίων της Ελλάδας από τους συμμάχους της είναι εκτεθειμένοι.
Στο βαθμό που αυτή η τάση εμπεδωθεί, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, δηλαδή στην έμμεση (ή μήπως και άμεση;) αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και από τις ΗΠΑ. Αξίζει να θυμηθούμε το πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο, τη δήλωση του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Ν. Μπερνς κατά την κρίση των Ιμίων: “οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ίμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή μικρές νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση”.
Στο φως όσων διεμείφθησαν στην Οσάκα αποσαφηνίζεται πλήρως και η δήλωση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, την οποία σχολίασα σε αυτή τη στήλη στις 25/6, ότι “τα ενεργειακά ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να αποτελέσουν κινητήρια δύναμη συνεργασίας, ένα win-win”. Επιβεβαιώνεται ότι η δήλωση αυτή, στις συνθήκες που έγινε, έκλεινε το μάτι στις τουρκικές διεκδικήσεις. Είναι φανερό ότι ξεκίνησε η ανακατανομή των συμφερόντων ΗΠΑ - Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Η διαδικασία ενδέχεται να παρουσιάσει καμπές και πισωγυρίσματα αλλά η ουσία της προσέγγισης δεν θα αλλάξει.
Εκτός των συμφερόντων, ΗΠΑ και Τουρκία μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις και πρακτικές σε σχέση με το διεθνές δίκαιο. Και οι δυο χώρες χαρακτηρίζονται από την έμπρακτη περιφρόνησή τους προς τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και προς θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου όπως ότι τα κράτη πρέπει να απέχουν από τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας, άμεση ή έμμεση, ότι κάθε κράτος πρέπει να σέβεται την εδαφική ακεραιότητα των άλλων κρατών, ενώ απαγορεύεται η στρατιωτική κατοχή εδάφους άλλου κράτους με χρήση βίας και σε παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η διαχρονική αγκίστρωση των ελληνικών κυβερνήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, για να μας βοηθήσουν να επιλύσουμε τα προβλήματα με την Τουρκία, θα οδηγήσει σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο περιοριστικός αυτός εναγκαλισμός έχει αποδειχθεί προβληματικός, ίσως αποδειχθεί ολέθριος. Γι' αυτό ας αλλάξουμε κατεύθυνση ενεργοποιώντας τον διεθνή παράγοντα, τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας. Εκεί υπάρχουν κι άλλες φωνές, που τις χρειαζόμαστε. Η αξιοποίηση του πολυπολικού κόσμου είναι η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα για να υπερασπίσουμε την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας.




Εγγραφή σε: Αναρτήσεις ( Atom )

ΒΙΒΛΙΑ

ΒΙΝΤΕΟ

ENGLISH EDITION