εφημ.
ΤΑ ΝΕΑ 1/7/2019
“Πριν
αλέκτορα φωνήσαι” επιβεβαιώθηκαν όσοι
υποστήριζαν ότι είναι επικίνδυνη αφέλεια
να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ θα σταθούν
αταλάντευτα στο πλάι της Ελλάδας και
ότι θα την στηρίξουν έναντι της
εντεινόμενης τουρκικής επιθετικότητας.
Μετά την Οσάκα η τάση συμβιβασμού μεταξύ
ΗΠΑ και Τουρκίας είναι πλέον ορατή. Η
ελληνική κυβέρνηση και όσοι πανηγύριζαν
για τη δήθεν σθεναρή στήριξη των δικαίων
της Ελλάδας από τους συμμάχους της είναι
εκτεθειμένοι.
Στο
βαθμό που αυτή η τάση εμπεδωθεί, θα
επιστρέψουμε στην κανονικότητα, δηλαδή
στην έμμεση (ή μήπως και άμεση;) αμφισβήτηση
των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και
από τις ΗΠΑ. Αξίζει να θυμηθούμε το
πρόσφατο ιστορικό προηγούμενο, τη δήλωση
του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών
των ΗΠΑ Ν. Μπερνς κατά την κρίση των
Ιμίων: “οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική
ή τουρκική κυριαρχία στα Ίμια. Μπορεί
να είναι και μερικά άλλα νησιά ή μικρές
νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια
θέση”.
Στο
φως όσων διεμείφθησαν στην Οσάκα
αποσαφηνίζεται πλήρως και η
δήλωση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα,
την οποία σχολίασα σε αυτή τη στήλη στις
25/6, ότι “τα ενεργειακά ζητήματα στην
Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να
αποτελέσουν κινητήρια δύναμη συνεργασίας,
ένα win-win”.
Επιβεβαιώνεται ότι η δήλωση αυτή, στις
συνθήκες που έγινε, έκλεινε το μάτι στις
τουρκικές διεκδικήσεις. Είναι φανερό
ότι ξεκίνησε η ανακατανομή των συμφερόντων
ΗΠΑ - Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Η
διαδικασία ενδέχεται να παρουσιάσει
καμπές και πισωγυρίσματα αλλά η ουσία
της προσέγγισης δεν θα αλλάξει.
Εκτός
των συμφερόντων, ΗΠΑ
και Τουρκία μοιράζονται τις ίδιες
αντιλήψεις και πρακτικές σε σχέση με
το διεθνές δίκαιο. Και οι δυο χώρες
χαρακτηρίζονται από την έμπρακτη
περιφρόνησή τους προς τις αρχές του
Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
και προς θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς
δικαίου όπως ότι τα κράτη πρέπει να
απέχουν από τη χρήση ή την απειλή χρήσης
βίας, άμεση ή έμμεση, ότι κάθε κράτος
πρέπει να σέβεται την εδαφική ακεραιότητα
των άλλων κρατών, ενώ απαγορεύεται η
στρατιωτική κατοχή εδάφους άλλου κράτους
με χρήση βίας και σε παραβίαση του Χάρτη
των Ηνωμένων Εθνών.
Η
διαχρονική αγκίστρωση των ελληνικών
κυβερνήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, για
να μας βοηθήσουν να επιλύσουμε τα
προβλήματα με την Τουρκία, θα οδηγήσει
σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Ο περιοριστικός
αυτός εναγκαλισμός έχει αποδειχθεί
προβληματικός, ίσως αποδειχθεί ολέθριος.
Γι' αυτό ας αλλάξουμε κατεύθυνση
ενεργοποιώντας τον διεθνή παράγοντα,
τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας. Εκεί
υπάρχουν κι άλλες φωνές, που τις
χρειαζόμαστε. Η αξιοποίηση του πολυπολικού
κόσμου είναι η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα
για να υπερασπίσουμε την ειρήνη και τα
κυριαρχικά δικαιώματά μας.
