πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Chavez Vive, 1/2016
Στη σημερινή βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση που συνταράσσει την Ελλάδα, η αναζήτηση μιας δημοκρατικής διεξόδου είναι παραπάνω από αναγκαία. Το ισχύον Σύνταγμα αποδείχθηκε ανεπαρκές πλαίσιο για να διασφαλίσει τη λαϊκή συμμετοχή και τον έλεγχο των κυβερνώντων. Ήδη πριν την εκδήλωση της κρίσης αυτό είχε ως συνέπεια: α. την ανάδειξη κυβερνήσεων μειοψηφίας που μετατρέπονταν σε πλειοψηφία λόγω εκλογικού συστήματος, β. την εγκατάλειψη των προεκλογικών δεσμεύσεων την επομένη κιόλας των εκλογών, γ. τη διασπάθιση των πόρων του κράτους και της χώρας σε όφελος μιας εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας και των ξένων εταίρων της στην ΕΕ και στις ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα η εθνική κυριαρχία υφίσταται διαρκώς πλήγματα. Καταρρακώθηκε κυριολεκτικά μετά την κρίση και την επιβολή των μνημονίων. Οι δημοκρατικές διαδικασίες, ακόμη και αυτές που το Σύνταγμα δειλά προβλέπει, παραβιάζονται. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η περιφρόνηση έναντι του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι φανερό ότι χρειάζεται μια πολιτική και συνταγματική τομή. Η σύγκληση Συντακτικής Συνέλευσης θα μπορούσε να συμβάλλει στη διάνοιξη μιας ριζοσπαστικής, δημοκρατικής προοπτικής. Μια Συντακτική Συνέλευση στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, στο βαθμό που θα αποτελέσει καρπό της λαϊκής αυτενέργειας και αντανάκλαση της ανόδου των λαϊκών αγώνων, θα μπορούσε να υιοθετήσει ένα νέο, καινοτόμο δημοκρατικό Σύνταγμα και να αναμορφώσει αντίστοιχα το νομικό, πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο. Το Σύνταγμα δεν είναι φάρμακο για κάθε ασθένεια αλλά είναι δυνατό να συμβάλλει στη μορφοποίηση και συνόψιση των λαϊκών αναγκών και διεκδικήσεων.
Θα μπορούσε επομένως να ακολουθηθεί το παράδειγμα της Βενεζουέλας, όταν οι νεοεκλεγμένες ριζοσπαστικές δυνάμεις το 1999 υπό τον Ούγκο Τσάβες κάλεσαν το λαό να αποφανθεί με δημοψήφισμα αν επιθυμεί σύγκληση Συντακτικής Συνέλευσης και νέο Σύνταγμα. Από τις διατάξεις του Μπολιβαριανού Συντάγματος, το οποίο προέκυψε μέσα από μια βαθιά, ουσιαστική συμμετοχική διαδικασία, θα μπορούσαμε να αντλήσουμε χρήσιμα διδάγματα.
Πρώτο, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θεσμοί δημοκρατικής συμμετοχής που προβλέπει το Σύνταγμα και η νομοθεσία (δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία, λαϊκά συμβούλια κλπ) και ιδίως αυτός της δυνατότητας του λαού να ανακαλεί τους αντιπροσώπους του, όταν οι τελευταίοι δεν εκπληρώνουν τις δεσμεύσεις τους.
Δεύτερο, ωφέλιμο για την ελληνική πραγματικότητα μπορεί επίσης να αποδειχθεί το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος που απαγόρευσε την εγκατάσταση ξένων στρατιωτικών βάσεων στη χώρα και καθιέρωσε έτσι την πολιτικο-στρατιωτική ανεξαρτησία της Βενεζουέλας.
Τρίτο, γιατί να μην εμπνευστούμε από τα άρθρα 302 και 303 του Μπολιβαριανού Συντάγματος βάσει των οποίων μπορεί να καθίσταται δημόσια περιουσία ο ορυκτός πλούτος αλλά και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.
Τέτοιες διατάξεις θα μπορούσαν να ανοίξουν το δρόμο για τη διασφάλιση της οικονομικής ανεξαρτησίας και της δικής μας χώρας. Θα μπορούσαν επιπλέον να επιτρέψουν την εκκίνηση μια διαδικασίας α. παραγωγικής ανασυγκρότησης με έμφαση στη βιομηχανική και αγροτική οικονομία και β. ριζικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου σε όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
http://www.kordatos.org/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE/tabid/4213/Post/23264/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7
