--Πώς
κρίνετε την απόφαση του Eurogroup όσον αφορά
την Κύπρο και το κούρεμα των καταθέσεων;
Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις του
στο σύνολο της ΕΕ; Ήταν μία απόφαση στο
πλαίσιο της συνταγματικής τάξης;
Νομίζω πως πρέπει να
διακρίνουμε μερικές βασικές πτυχές της
απόφασης. Πρώτο, αποτελεί σοβαρότατο
πλήγμα σε βάρος του κυπριακού λαού.
Ειδικά η απόφαση για «κούρεμα» των
μικροκαταθέσεων είναι νομικά, πολιτικά
και ηθικά έωλη. Δεύτερο, συνιστά πλήγμα
σε βάρος της ίδιας της οικονομικής
ανεξαρτησίας της χώρας αφού, με την
απόφαση αυτή, πλήττεται βάναυσα ο βασικός
τομέας της οικονομίας της. Τρίτο, είναι
έκδηλες οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις
που μέχρι πρότινος υπέβοσκαν και τώρα
ανέρχονται με ταχύ και βίαιο τρόπο στην
επιφάνεια.
Διαφαίνεται σήμερα ακόμη
καθαρότερα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν
αποτελεί ένωση ισότιμων εταίρων. Πίσω
από την τυπική ισοτιμία (που και αυτή
έχει σε αρκετές περιπτώσεις καμφθεί)
βρίσκονται σχέσεις ανισοτιμίας, ακόμη
και εκμετάλλευσης. Είναι εμφανής η
προσπάθεια της Γερμανίας και εν γένει
των ισχυρών, ηγεμονικών δυνάμεων να
καταρρακώσουν και να ελέγξουν πλήρως
την οικονομία των ασθενέστερων κρατών,
να αντλήσουν κέρδη από τη δυστυχία των
λαών. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο και η
αλληλεγγύη εξανεμίζονται ενώπιον της
κυριαρχίας των ηγεμονικών δυνάμεων και
των πολυεθνικών ομίλων. Η εθνική
κυριαρχία, ακόμη και η δημοκρατία
βρίσκονται στο στόχαστρο. Για τους
σκοπούς αυτούς χρησιμοποίησαν το ευρώ,
αύριο είναι πιθανό οι ίδιοι να το
απαρνηθούν, αν εκτιμήσουν ότι οι σκοποί
τους εξυπηρετούνται προσφορότερα χωρίς
αυτό.
-- Τι
αντανάκλαση θεωρείτε ότι θα έχει το
"όχι" της Κυπριακής Βουλής στην
συγκεκριμένη απόφαση; Μπορεί να οδηγηθεί
σε χρεωκοπία;
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, ιδίως
μετά το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, ότι οι λαοί
έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν πίεση.
Μπορούν να αναγκάζουν τις πολιτικές
δυνάμεις να αναπροσαρμόζουν τις επιλογές
τους, έστω και προσωρινά, έστω και εν
μέρει. Διαθέτουν τη δυνατότητα να
αντιμετωπίζουν τους κυνικούς εκβιασμούς
των ισχυρών. Αυτό μπορεί να είναι
παροδικό. Η προσπάθεια των ηγεμονικών
δυνάμεων για κυριαρχία θα συνεχιστεί.
Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Κερδήθηκε όμως
μια σημαντική μάχη. Η απόφαση της
Κυπριακής Βουλής ενέχει υψηλή συμβολική
αξία, όχι μόνο για τον κυπριακό λαό αλλά
για όλους τους λαούς της Ευρώπης,
ιδιαίτερα για εκείνους που βρίσκονται
πιο άμεσα στο μάτι του κυκλώνα. Ωστόσο,
χρειάζεται να σμιλευθεί μια συνολικότερη
και πιο σταθερή εναντίωση στις πολιτικές
των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων
και των ηγεμονικών δυνάμεων. Θα χρειαστεί
ένα καθολικό ΟΧΙ.
-- Ποιες
είναι οι επιλογές της Κυπριακής
Δημοκρατίας τώρα και πώς θα αντιδράσει
το σύστημα της ΕΕ;
Οι δυνάμεις εκείνες που επιθυμούν να
ρίξουν τα βάρη της κρίσης στα λαϊκά
στρώματα και στις ασθενέστερες χώρες
θα επανέλθουν με σχέδιο β, ακόμη και
σχέδιο γ, προκειμένου να επιτύχουν από
άλλο δρόμο το ίδιο ή παρόμοιο αποτέλεσμα.
Οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί
θα επιχειρήσουν, δίχως άλλο, να
καλλιεργήσουν κλίμα φόβου, να σπείρουν
τον πανικό. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός της
Κύπρου, με ψυχραιμία, ωριμότητα και
σθένος θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.
Εξάλλου, υπάρχουν εναλλακτικά σενάρια,
όχι μόνο για το δανεισμό αλλά και για
την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων
με άλλα κριτήρια. Θεωρώ πως ωριμάζει
πλέον, σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας,
στην Κύπρο, στην Ελλάδα και αλλού, η
πεποίθηση ότι η αντιμετώπιση της κρίσης
πρέπει να γίνει με όρους και πολιτικές
που 1. θα διαφυλάσσουν το βιοτικό επίπεδο
των εργαζομένων, 2. θα υπερασπίζονται
και θα ανακτούν την εθνική κυριαρχία,
τόσο την πολιτική όσο και την οικονομική.
Η χάραξη και υλοποίηση τέτοιων πολιτικών
απαιτεί, κατά τη γνώμη μου, τη σθεναρή
υπεράσπιση της εθνικής και λαϊκής
κυριαρχίας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
ακόμη και τη ρήξη με το ευρώ και την
Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποδείχθηκε
θεσμός ισχυροποίησης των ισχυρών σε
βάρος των ασθενέστερων. Απαιτείται
επομένως η ενεργητικότερη αναζήτηση
διεθνών συμμαχιών και ισορροπιών, χωρίς
τις μέχρι σήμερα παραδεδεγμένες
μονομέρειες και αγκυλώσεις. Απαιτείται
η ενεργοποίηση της διπλωματίας των
λαών.
Ας μην ξεχνάμε ένα βασικό δίδαγμα της
ιστορίας: όσο πιο σθεναρή στάση κρατά
ένας λαός, τόσο περισσότερο εξουδετερώνει
τις πιέσεις που ασκούνται από τις
ηγεμονικές δυνάμεις και τους ισχυρούς.
Όσο περισσότερο υποχωρεί, τόσο αυξάνονται
οι απαιτήσεις των δυναστών του. Ο
Θουκυδίδης έγραφε: «ου τοις άρχειν
βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν
ετοιμοτέροις ούσιν» - δεν μέμφομαι
αυτούς που θέλουν να εξουσιάζουν αλλά
εκείνους που πρόθυμα υποτάσσονται σε
αυτούς.
