εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 19/8/2024
Η τουρκική κυβέρνηση επιχειρεί με διάφορους τρόπους να αναγορευτεί σε προστάτη των Παλαιστινίων και ευρύτερα του αραβικού κόσμου. Παρουσιάζεται ως υποστηρικτής του διεθνούς δικαίου, έκανε παρέμβαση ακόμη και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το ζήτημα της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Η στάση της στο Παλαιστινιακό φαίνεται να είναι στάση υποστήριξης του διεθνούς δικαίου, των δεκάδων αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που καταδικάζουν τη συνεχιζόμενη κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, τη γενοκτονία που διεξάγεται εδώ και μήνες στη Γάζα με 40 χιλιάδες νεκρούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι άμαχοι και παιδιά. Η Τουρκία εμφανίζεται ως δήθεν υποστηρικτής των αποφάσεων της διεθνούς κοινότητας που απαιτούν τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς ειδικός για να κατανοήσει πόσο επίπλαστη και υποκριτική είναι αυτή η στάση. Η Τουρκία είναι μια περιφερειακή δύναμη που επιδιώκει να εδραιώσει και επεκτείνει την επιρροή της στην ευρύτερη περιοχή. Είναι μια δύναμη που παρεμβαίνει στρατιωτικά ή πάντως έχει στρατιωτική παρουσία στην Αφρική, στη Συρία και, κυρίως, ας μην το ξεχνάμε, κατέχει εδώ και 50 χρόνια το 40% σχεδόν της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η θέση της για το Παλαιστινιακό εξυπηρετεί και θεμελιώνει παρακαταθήκες για την παραπέρα επεκτατικότητά της στην ευρύτερη περιοχή.
Στον αντίποδα, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει, συμμετέχει, εμπλέκεται φανερά, ολοένα και πιο ενεργά στο πλευρό της ακροδεξιάς, γενοκτονικής κυβέρνησης του Ισραήλ. Σε αντίθεση με τα αισθήματα του λαού εκθέτει ανεπανόρθωτα, ηθικά και πολιτικά, τη χώρα στηρίζοντας το βιασμό του διεθνούς δικαίου.
Παράλληλα με αιχμή όσα τραγικά συμβαίνουν στη Γάζα, μεγαλώνει μέρα με τη μέρα ο κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης, περιφερειακής ή και παγκόσμιας. Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, η ελληνική κυβέρνηση θα είναι συνυπεύθυνη για το μακελειό στο οποίο θα οδηγηθεί ο ελληνικός αλλά και οι άλλοι λαοί. Είναι επίσης καιρός να αναλογιστούμε ότι και χωρίς γενικότερη ανάφλεξη, ο κίνδυνος να δεχτεί η Ελλάδα αντίποινα ειναι υπαρκτός, όπως δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο σε μια γενικότερη ανάφλεξη, η τουρκική κυβέρνηση να αρπάξει την ευκαιρία να στραφεί εναντίον της Ελλάδας.
Γι’ αυτό η χώρα μας πρέπει να αλλάξει πορεία. Οφείλει να ταχθεί με την πλευρά του διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της ηθικής, της ανθρωπιάς. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διακόψει κάθε είδους διευκόλυνση και συναλλαγή με το Ισραήλ (στρατιωτική, οικονομική κά.), να καταδικάσει σε όλα τα διεθνή fora τις αποτρόπαιες πρακτικές του, να προσφύγει εναντίον του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, να αποκαταστήσει τις παραδοσιακές σχέσεις φιλίας με τον Παλαιστινιακό λαό και τους άλλους Αραβικούς λαούς, να αποκαταστήσει σχέσεις συνεργασίας στη βάση του διεθνούς δικαίου με όλες τις κυβερνήσεις της περιοχής, πρώτα από όλα με τη Συρία. Η συνέργεια στα εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστινίων πρέπει να σταματήσει. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός δεν αποδέχεται τον όλεθρο.
