εφημ. Documento, 10/10/2021
Η επανεμφάνιση των εγκληματικών συμμοριών των ναζιστών δείχνει ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει. Τι θέλει ο ναζισμός με δυο λόγια; Μια ακραία, βαθιά εκμεταλλευτική, καταπιεστική κοινωνία όπου ελάχιστοι θα συγκεντρώνουν τον πλούτο, θα ατιμάζουν, θα αδικούν, θα αυθαιρετούν, θα τσαλαπατούν τους άλλους ανενόχλητοι. Και η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας θα μένει σιωπηλός ραγιάς κάτω από το μαχαίρι του φονιά. Όπως γινόταν και επί χούντας.
Το σημερινό πρόβλημα είναι η ανοχή που επιδεικνύουν απέναντί τους η κυβέρνηση, η αστυνομία, ο κρατικός μηχανισμός. Φαίνεται ότι κάποιοι κύκλοι τους προστατεύουν επειδή τους χρειάζονται για τη βρώμικη δουλειά. Αυτό αποδείχθηκε ξεκάθαρα στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Αξιοποιούνται δηλαδή κατά καιρούς οι συμμορίες αυτές ενάντια στους εργαζόμενους, στους μαθητές, στους φοιτητές που διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Ας θυμηθούμε με ποιο τρόπο η Χρυσή Αυγή δραστηριοποιούνταν στον Πειραιά ως αυθεντικός μπράβος και τραμπούκος εφοπλιστών και άλλων μεγαλοεργοδοτών.
Είναι πολύ χαρακτηριστική και η περίπτωση του ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης. Οι νεοναζί επιτέθηκαν σε μαθητές και φοιτητές που ενημέρωναν και αγωνίζονταν ενάντια στις “βάσεις εισαγωγής” που εισήγαγε ο ν. 4777 της Κεραμέως. Τι περιλαμβάνει ο νόμος; Την πανεπιστημιακή αστυνομία (χουντικής έμπνευσης που μόνο στο καθεστώς Ερντογάν ευδοκιμεί), το αντιδημοκρατικό πειθαρχικό δίκαιο των φοιτητών και τις λεγόμενες βάσεις εισαγωγής δια των οποίων χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών βρέθηκαν εκτός ΑΕΙ, βορά στα νύχια των ιδιωτικών κολεγίων. Η κυβέρνηση δυσκολεύεται να εφαρμόσει τον αντιδραστικό νόμο εξαιτίας των κοινωνικών αντιδράσεων. Τη βολεύει επομένως η δράση των νεοναζί. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο υφυπουργός Παιδείας και συνάδελφος κ. Συρίγος έφτασε να κάνει τη γνωστή θλιβερή για πανεπιστημιακό δάσκαλο δήλωση.
Πιστεύω ακράδαντα πως τα δολοφονικά εγχειρήματα των ναζιστών θα τα σαρώσει αργά ή γρήγορα ο καθαρτήριος άνεμος της λαϊκής καταδίκης. Τα χιτλερικά απομεινάρια του 1945 δεν έχουν μέλλον. Όλοι οι δημοκρατικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών, αισθάνονται βαθιά απέχθεια για το ναζισμό και τις μεθόδους του. Απορρίπτουν το ιδεολόγημα “των δύο άκρων” που στόχο έχει να απενοχοποιήσει το ναζισμό.
Η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η βούληση για αληθινή δημοκρατία, ελευθερία, υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων θα κατακλύσει τους δρόμους, θα κυριαρχήσει στις συνειδήσεις. Με την ενότητα και τη δράση του λαού “οι μεγάλες λεωφόροι θα ξανανοίξουν και ο ελεύθερος άνθρωπος θα τις διαβεί για να χτίσει μια καλύτερη κοινωνία”, όπως είχε πει ο Σαλβαδόρ Αλιέντε.
