Cat-1

ΑΡΘΡΑ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΤΟΜΟΙ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ


 

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 11/8/2022


Άσχετα με τις διακυμάνσεις στην επιθετικότητα του τουρκικού αντιδραστικού καθεστώτος, το πρόβλημα παραμένει. Αυτό θα ισχύει ακόμη και αν δεν υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις με τη δραστηριότητα των τουρκικών γεωτρήσεων.

Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα. Κομβικός παρονομαστής παραμένει η στάση των ΗΠΑ οι οποίες δεκαετίες τώρα ανέχονται, αν δεν παροτρύνουν κάποιες φορές, τις τουρκικές διεκδικήσεις. Τούτο ισχύει και παρά την κατά καιρούς διορθωτική ρητορεία ώστε να κρατούν τα προσχήματα των δήθεν ίσων αποστάσεων.

Ο στόχος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων με βάση το διεθνές δίκαιο, η οικοδόμηση σχέσεων φιλίας, καλής γειτονίας με την Τουρκία, η ανάπτυξη αλληλεγγύης και φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς, όπως και ανάμεσα σε όλους τους λαούς των Βαλκανίων. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό αντίβαρο σε μια περίοδο που οι μεγάλες δυνάμεις υποδαυλίζουν ξανά τους εθνικισμούς στο πλαίσιο των ανοιχτών γεωστρατηγικών τους αντιπαραθέσεων. Θα μπορούσαν επομένως να σχεδιαστούν και υλοποιηθούν μια σειρά κινήσεις σε τροχιά διαφορετική από εκείνη στην οποία κινείται παραδοσιακά η εξωτερική μας πολιτική.

Πρώτο, θα έπρεπε να σταματήσει κάθε συμμετοχή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Καμιά αποστολή στρατιωτικού υλικού, καμιά διευκόλυνση του ΝΑΤΟ μέσω του ελληνικού εδάφους και του εναέριου χώρου. Αυτό το μέτρο ανταποκρίνεται εξάλλου στη βούληση του ελληνικού λαού, όπως έχουν δείξει και διάφορες μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Δεύτερο, θα έπρεπε να σταματήσει η χώρα μας να συμμετέχει στις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ στη Ρωσία. Οι κυρώσεις είναι υποκριτικές, αναποτελεσματικές, αντίθετες με το διεθνές δίκαιο και τελικά στρέφονται σε βάρος των λαών της Ευρώπης για να θησαυρίζουν ιδίως οι πολυεθνικές των ΗΠΑ. Μια τέτοια κίνηση ανταποκρίνεται επίσης στη βούληση του ελληνικού λαού, με βάση τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Θα επέτρεπε στη χώρα μας να αποκαταστήσει φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία, χωρίς αυταπάτες βέβαια για το ρόλο και τις προθέσεις της. Μια τέτοια αποκατάσταση όμως θα κατάφερνε χτύπημα στην εύθραυστη ισορροπία των τουρκορωσικών σχέσεων και θα έδινε αντικειμενικά πλεονέκτημα στην Ελλάδα ως προς την υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Τρίτο, η Ελλάδα θα έπρεπε να διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι εννοεί να σέβεται έμπρακτα την απόφαση της διεθνούς κοινότητας να αναγνωρίζει την πολιτική της “μίας Κίνας”. Άρα θα έπρεπε να καταδικάσει τις αμερικανικές προκλήσεις στην Ταϊβάν, οι οποίες προκάλεσαν τα αντίμετρα της κινεζικής πλευράς και οδηγούν σε ένα επικίνδυνο για τη διεθνή ειρήνη μονοπάτι.

Οι τρεις κινήσεις θα έδειχναν ότι η Ελλάδα δεν είναι “προβλέψιμη και δεδομένη”, που τείνει το μάγουλο, όσα χτυπήματα και να δεχτεί από τους “συμμάχους”. Θα τους ανάγκαζε να γίνουν λιγότερο ενδοτικοί στις αξιώσεις της Άγκυρας. Μόνο αυτός ο δρόμος θα μπορούσε να χαλιναγωγήσει την επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν.




ΒΙΒΛΙΑ

ΒΙΝΤΕΟ

ENGLISH EDITION