εφημ. ΤΑ ΝΕΑ , 15/4/2022
Ο προσδιορισμός της κύριας απειλής είναι το καθοριστικό ζήτημα για την ασφάλεια μιας χώρας. Με βάση τα λεγόμενα του υπουργού Άμυνας η κύρια απειλή της Ελλάδας προέρχεται από τη Ρωσία. Ο στοιχειώδης έλεγχος πραγματικότητας δείχνει ότι η θέση αυτή δεν επιβεβαιώνεται από τη γεωγραφική, πολιτική, στρατιωτική και ιστορική πραγματικότητα. Η κύρια απειλή ενάντια στην εθνική κυριαρχία και στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας προέρχεται από την Τουρκία, συγκεκριμένα από το τουρκικό αντιδραστικό καθεστώς, το οποίο εδώ και δεκαετίες το αποδεικνύει καθημερινά σε όλα τα επίπεδα.
Η Ρωσία, μπορεί να αντιμάχεται τις ΗΠΑ για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για την εθνική μας κυριαρχία. Δυνητικά μπορεί να αποτελέσει απειλή μόνο στο βαθμό που η χώρα μας στοχοποιηθεί εξαιτίας της αστόχαστης συμμετοχής της στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και μόνο σε περίπτωση κλιμάκωσης και γενίκευσης του πολέμου ΝΑΤΟ – Ρωσίας.
Από την παραπάνω θέση ότι η Ρωσία αποτελεί την κύρια απειλή προκύπτει ότι η συνοχή του ΝΑΤΟ προηγείται της εθνικής ασφάλειας. Η άποψη αυτή είναι ιδιαίτερη επικίνδυνη για την κυριαρχία μας γιατί σημαίνει ότι αλλότρια συμφέροντα και επιδιώξεις (των ΗΠΑ δηλαδή) τίθενται υπεράνω των εθνικών συμφερόντων.
Οι παραπάνω επικίνδυνες θέσεις συμπληρώνονται από ένα γεγονός και δύο προσδοκίες. Το γεγονός είναι ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αναγνωρίζουν ξεκάθαρα έναν ακόμη περισσότερο αναβαθμισμένο ρόλο στην Τουρκία, τόσο μάλιστα που να της επιτρέπουν μεγάλα περιθώρια αυτονομίας. Τέτοια είναι για παράδειγμα η ανοχή των ΗΠΑ στη μη συμμετοχή της Τουρκίας στις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία.
Η πρώτη προσδοκία είναι ότι ο αναβαθμισμένος ρόλος της Τουρκίας θα την υποχρεώσει σε μια περισσότερο υπεύθυνη στάση στα ελληνοτουρκικά. Εδώ πραγματικά ξεπερνιούνται τα όρια της ορθολογικής ανάλυσης αφού είναι περισσότερο από προφανές ότι θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Η Τουρκία γίνεται καθημερινά περισσότερο επιθετική και διεκδικητική.
Η δεύτερη προσδοκία του ελληνικού κατεστημένου είναι ότι η στάση της Ελλάδας θα εξαργυρωθεί στο μέλλον. Τέτοιες αόριστες επιταγές γνωρίζουμε αρκετές από την ιστορία. Καμιά δεν ξεπληρώθηκε. Το επιχείρημα έχει ακουστεί δεκάδες φορές τις τελευταίες δεκαετίες και δεν είδαμε κανένα αντίκρισμα. Το αντίθετο μάλιστα, οδήγησαν σε τραγωδίες. Ας το θυμόμαστε αυτό σήμερα, εκατό χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή.
Το μόνο που όντως θα υπάρξει είναι ένας αναβαθμισμένος ρολος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζ. Πάιατ. Αυτό όμως δεν σημαίνει προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Σημαίνει βαθύτερη εμπλοκή στα επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία και στην Κίνα, στην Ευρώπη ή αλλού, με όλους τους τεράστιους κινδύνους που κρύβει αυτή. Σημαίνει επίσης μεγαλύτερα βάρη για το λαό εξαιτίας των δυσβάσταχτων νατοϊκών δαπανών. Σημαίνει ίσως και μια μικρή μερίδα από την πιθανολογούμενη λεία των νικητών σε ένα τμήμα της ελληνικής ολιγαρχίας. Αν βέβαια το ΝΑΤΟ βγει νικητής.
