εφημ. Το Βήμα, 21/5/2023
Οι σημερινές εκλογές διεξάγονται με ένα εκλογικό σύστημα που προσεγγίζει την απλή αναλογική. Εκ των πραγμάτων θα υπάρξει μια γνησιότερη αποτύπωση της βούλησης του εκλογικού σώματος. Θα ήταν μάλιστα καλό να υπάρξει κάποια στιγμή η μόνιμη, συνταγματικά κατοχυρωμένη υιοθέτηση της απλής αναλογικής. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε την αποφυγή των εκβιαστικών διλημμάτων που επιφέρουν τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, τα οποία μετατρέπουν ακόμη και μια μειοψηφία του 36% σε πλειοψηφία. Επιπλέον, η μόνιμη απλή αναλογική θα ωθούσε τα κόμματα σε συνεννοήσεις ενάντια στη σημερινή νοσηρή πόλωση. Αυτό θα ίσχυε για παράδειγμα για τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της παραμονής της χώρας μας στην ΕΕ, τα οποία βρίσκονται αντικειμενικά στην ίδια όχθη.
Το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει να αναδειχθεί στη νέα Βουλή είναι η εξαϋλωση του λαϊκού εισοδήματος και η αντιμετώπιση της ακρίβειας. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολούθησαν με αποχρώσεις όλες οι κυβερνήσεις αποδείχθηκαν ολέθριες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι μόλις μερικές εκατοντάδες μεγάλες επιχειρήσεις έχουν συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη τα χρόνια της κρίσης σε βάρος της μεγάλης πλειονότητας της κοινωνίας. Στον 21ο αιώνα οι κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα και στον κόσμο έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Ο πλούτος συσσωρεύεται σε ολοένα και λιγότερα χέρια.
Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Η καθιέρωση της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής αποτελεί άμεση ανάγκη. Αυτή θα επιδρούσε ευεργετικά όχι μόνο στους μισθωτούς αλλά και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στο Βέλγιο για παράδειγμα, έχει συμβάλλει σημαντικά στην αντιμετώπιση του κύματος ακρίβειας. Παράλληλα είναι αναγκαία η γενναία ανύψωση των μισθών και η αποκατάσταση των συνταγματικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην απεργία, στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στη διαδήλωση με την κατάργηση των ν. 4808/21, 4703/20 και της λοιπής σχετικής νομοθεσίας. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα πρέπει, σε πρώτη φάση, να αποκατασταθούν στο προ της κρίσης επίπεδο. Μπορεί να γίνει αυτό, αν επιβληθεί προοδευτική φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο για να ελαφρυνθούν οι μισθωτοί και οι μικρομεσαίοι.
Το επόμενο διάστημα μέσω της δαμοκλείου σπάθης του χρέους και των εντολών της ΕΕ θα ζητηθούν από το λαό σκληρότερες θυσίες. Θα οξυνθεί η αντίθεση ανάμεσα στους υπερπλούσιους και στους εξαθλιωμένους εργαζόμενους. Γι’ αυτό πρέπει να ακουστεί πιο δυνατά, εντός και εκτός Βουλής, η αναζήτηση χάραξης ενός διαφορετικού πλαισίου πολιτικής. Στο βιβλίο Δ. Καλτσώνης, Θ. Μαριόλης, Κ. Παπουλής, Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, εκδ. Κοροντζή 2017, κάναμε μια προσπάθεια συμβολής στη λογική της προόδου, όχι της κοινωνικής οπισθοδρόμησης. Η διεκδίκηση διαγραφής του χρέους, η εθνικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η απελευθέρωση από τα δεσμά της ΕΕ είναι οι πυλώνες της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της ανόρθωσης της ζωής του λαού: μεγάλες αλλά ρεαλιστικές προσδοκίες για τον 21ο αιώνα της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
