εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 6/4/2023
Στα ήρεμα νερά που πλέουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις το τελευταίο διάστημα, όλα φαντάζουν ειδυλλιακά. Για πάντα; Σίγουρα μέχρι τις εκλογές. Αμέσως μετά το όνειρο θα τελειώσει και η πραγματικότητα θα εμφανιστεί μπροστά μας με όλο το αποτρόπαιο πρόσωπό της.
Η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών στο περιθώριο της ΝΑΤΟϊκής συνόδου καταδεικνύει το έωλο της υπόθεσης. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού, τις οποίες προφανώς συμμερίζεται και ο Τούρκος ομόλογός του, το ΝΑΤΟ είναι μια συμμαχία υπεράσπισης αξιών. Αυτές είναι το διεθνές δίκαιο, η εδαφική ακεραιότητα, η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Άρα η Τουρκία, πολύτιμο μέλος του ΝΑΤΟ, μαζί με τις ΗΠΑ υπερασπίζονται το διεθνές δίκαιο, την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, τη μη ανάμιξη στα εσωτερικά άλλων κρατών, τη μη χρήση του πολέμου ή της απειλής πολέμου ή του οικονομικού πολέμου.
Δυσκολεύεται κανείς να βρει που συνέβη αυτό. Στην εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν, στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, στη Συρία και στο Β. Ιράκ πιο πρόσφατα; Υπερασπίζονται η Τουρκία και οι ΗΠΑ το διεθνές δίκαιο όταν αρνούνται να κυρώσουν τη Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας; Θεμελιώνεται η νατοϊκή συμαχία στο διεθνές δίκαιο όταν διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία, βομβάρδισε τη Σερβία, διέλυσε τη Λιβύη, επέβαλε τη δημιουργία προτεκτοράτων στη Βοσνία και στο Κόσοβο; Εκεί ακριβώς που η Τουρκία παρεμβαίνει συστηματικά για να διευρύνει την επιρροή της και να δημιουργήσει νέες εστίες έντασης;
Υπερασπίστηκαν οι ΗΠΑ τη δημοκρατία όταν στο μεταπολεμικό κόσμο έχουν υποκινήσει εκατοντάδες πραξικοπήματα; Σίγουρα πάντως δεν είναι υπεράσπιση της δημοκρατίας τα μεταμοντέρνα πραξικοπήματα με την εφαρμογή των μεθόδων του λεγόμενου “πολέμου 4ης γενιάς”: ένας συνδυασμός δημοκρατικοφανών πρακτικών όπως διαδηλώσεις, έντονη προπαγανδιστική προετοιμασία με τη βοήθεια των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, οικονομικό σαμποτάζ στο εσωτερικό, διεθνής οικονομικός αποκλεισμός, που δένονται τέλος με τη βίαιη ανατροπή μιας εκλεγμένης κυβέρνησης από παραστρατιωτικού τύπου πυρήνες. Τέτοιες είναι οι “πορτοκαλί επαναστάσεις” στη Γεωργία, Ουκρανία, Σερβία.
Στο μεταξύ η Τουρκία παίρνει αυτό που θέλει. Η πώληση των F-16 προχωρά αφού όρος για την πώλησή τους ήταν η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Έτσι, η τουρκική ολιγαρχία ενισχύει την επιθετική της ικανότητα και παράλληλα, θα έχει την ευκαιρία να αντιγράψει τεχνολογία προκειμένου να ενισχύσει μακροπρόθεσμα την αμυντική της βιομηχανία. Οι ΗΠΑ από την άλλη πωλούν οπλικά συστήματα σε Τουρκία και Ελλάδα (F-35) σε μια εποχή που λόγω οικονομικής κρίσης έχουν ιδιαίτερη ανάγκη κάτι τέτοιο.
Αμέσως μετά τις εκλογές, όποια κυβέρνηση και να έχει η Τουρκία, θα συνεχίσει να αμφισβητεί το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, θα αρνείται στη χώρα μας τη δυνατότητα εφαρμογής του (12 ν.μ. χωρικά ύδατα), θα θέτει θέμα κυριαρχίας για μια σειρά νησιά, θα ζητά την αποστρατιωτικοποίηση άλλων ενάντια στο δικαίωμα αυτοάμυνας που κατοχυρώνει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. Καιρός να απαλλαγούμε από τις ψευδαισθήσεις μας.
