εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 4/1/2024
Η κυβέρνηση της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας προσέφυγε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ενάντια στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Σύμφωνα με την καταγγελία, «οι πράξεις και οι παραλείψεις του Ισραήλ προσλαμβάνουν γενοκτόνο χαρακτήρα, δεδομένου ότι συνοδεύονται από τη συγκεκριμένη πρόθεση (…) καταστροφής των Παλαιστίνιων της Γάζας, ως μέρους της ευρύτερης εθνικής, φυλετικής και εθνοτικής ομάδας των Παλαιστινίων». Παρομοίασε μάλιστα τις πρακτικές της ισραηλινής κυβέρνησης με εκείνες του καθεστώτος του απαρτχάιντ παλαιότερα στη Ν. Αφρική.
Δεν απαιτείται ιδιαίτερη μελέτη για να δει κανείς το προφανές. Με βάση το άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (που έχει μάλιστα κυρωθεί με νόμο από την Ελληνική Βουλή) η κυβέρνηση του Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της γενοκτονίας αφού επιβάλλει “με πρόθεση την επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει”. Αυτή την άποψη έχουν υποστηρίξει διεθνώς ακόμη και Ισραηλινοί καθηγητές που έχουν την τιμιότητα και κυρίως το σθένος να υπερασπίζονται την αλήθεια. Εξάλλου, πρόκειται για περίπτωση που στο μέλλον θα διδάσκεται στα εγχειρίδια του διεθνούς δικαίου ως χαρακτηριστικό παράδειγμα γενοκτονίας.
Με αυτή την έννοια η Ν. Αφρική έπραξε το αυτονόητο, το στοιχειώδες, αυτό που θα έπρεπε να έχουν πράξει δεκάδες και εκατοντάδες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να μην έχει κάποιο άμεσο απτό αποτέλεσμα αλλά είναι βέβαιο ότι προσθέτει ένα σημαντικό λιθαράκι στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και εθνική κυριαρχία.
Ανάλογα θα είχε πράξει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αν δεν υπήρχε το βέτο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Το Συμβούλιο Ασφαλείας, σε πολλές προγενέστερες αποφάσεις του, σε διαφορετικές βέβαια διεθνείς συνθήκες, έχει αναγνωρίσει ότι το Ισραήλ πρέπει να τερματίσει την παράνομη κατοχή των Παλαιστινιακών εδαφών και ότι με βάση τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ έχει υποχρέωση να αποσυρθεί από αυτά. Με βάση τις Αποφάσεις 242(1967), 338(1973), 446(1979), 452(1979), 465(1980) 476(1980), 478(1980) 1397(2002), 1515(2003), 1850(2008), 2334(2016), οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται τη δική τους ελεύθερη πατρίδα, στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Η ελληνική κυβέρνηση, αντί να εμπλέκεται στο πλευρό του Ισραήλ, θα έπρεπε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ν. Αφρικής. Ο πρώτος λόγος είναι επειδή με τον τρόπο αυτό θα κρατούσε μια δίκαιη ηθικοπολιτική θέση σε ένα ζήτημα που συγκλονίζει όχι μόνο τη Μέση Ανατολή αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεύτερο, επειδή μια τέτοια στάση είναι η μόνη σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο. Τρίτο, επειδή θα ενίσχυε το κύρος της χώρας μας καθώς και τις δίκαιες ελληνικές θέσεις έναντι των παράνομων αξιώσεων της Τουρκίας. Θα έφερνε σε κάποια αμηχανία τη διπλωματία της Τουρκίας, αντιπαραθέτοντας από τη μια τη συνέπεια προς το διεθνές δίκαιο σε αντίθεση με την επιλεκτική του επίκληση από την Τουρκία.
Εκτός των άλλων είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός δεν στηρίζει τη βαρβαρότητα, την καταπίεση και τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου στη Γάζα.
