.jpg)
εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 14/10/2022
Δανείζομαι τον τίτλο από το βιβλίο του γνωστού νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου. Φοβάμαι ότι αποδίδει ολοένα και περισσότερο την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και το δρόμο στον οποίο βαδίζουμε.
Το 1915 μαινόταν ήδη ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, το μεγάλο μακελειό των λαών. Οι δυο συνασπισμοί μάχονταν για την κατανομή των σφαιρών επιρροής, των αγορών, των αποικιών. Δέκα εκατομμύρια νεκρούς κόστισε αυτή η αντιπαράθεση. Οι σύμμαχοι της Ελλάδας, Αγγλία και Γαλλία, προσπαθούσαν να πείσουν την ηγεσία της χώρας μας να εισέλθει στον πόλεμο στο πλευρό τους. Μια από τις προτάσεις που κατατέθηκαν προς την ελληνική κυβέρνηση περιελάμβανε τα παρακάτω δυο σημεία. Πρώτο, ότι θα της παραχωρηθεί μετά τον πόλεμο η δυτική Μικρά Ασία και η περιοχή της Γευγελής στη Βόρεια Μακεδονία. Δεύτερο, ότι θα έπρεπε η Ελλάδα να παραχωρήσει την Καβάλα και τη Δράμα στη Βουλγαρία προκειμένου να πειστεί η τελευταία να προσχωρήσει επίσης στην Αντάντ.
Τέτοιου είδους επικίνδυνες υποσχέσεις, άνομες συναλλαγές, εκβιασμοί, απειλές βρίσκονται πάντοτε στην ημερήσια διάταξη στις ταραγμένες εποχές της αναδιανομής της ισχύος ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι: χάος, πείνα, θάνατος, προσφυγιά, μικρασιατική καταστροφή.
Έτσι και σήμερα ΝΑΤΟ και Ρωσία αντιμάχονται σε έναν πόλεμο που μέρα με τη μέρα κλιμακώνεται. Οι ΗΠΑ έχουν στόχο να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, περισφίγγοντας ανάμεσα στα άλλα τη θηλειά γύρω από τη Ρωσία, στερώντας της το “ζωτικό της χώρο”, τις χώρες δηλαδή εκείνες της περιμέτρου της, όπου παραδοσιακά ασκούσε την επιρροή της. Η Ρωσία από την άλλη μάχεται να διατηρήσει αυτή την επιρροή, προφασιζόμενη την προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών και διεξάγοντας ένα δήθεν αντιφασιστικό αγώνα, όπου οι φασιστικές λεγεώνες των Ουκρανο-νατοϊκών (τάγμα Αζόφ) μάχονται με τις αντίστοιχες της Ρωσίας (Καντίροφ, Βάγκνερ).
Οι πυρηνικές απειλές βγήκαν από το συρτάρι και τέθηκαν πάνω στο τραπέζι. Ο κίνδυνος του ολέθρου πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας. Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκει ολοένα και πιο βαθιά τη χώρα μας στον πόλεμο αυτό. Πέρα από την Αλεξανδρούπολη και τη Σούδα, που έχουν γίνει ορμητήρια του πολέμου, τελευταίο βήμα υπήρξε η συμμετοχή ελληνικού ιπτάμενου ραντάρ στην κατόπτευση των κινήσεων του ρωσικού στρατού.
Οι σύμμαχοι μας υπόσχονται, όπως και τότε, διαμεσολάβηση με την Τουρκία, αρκεί να είμαστε δεδομένοι και πειθήνιοι στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Αλλά ο “διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες”. Για παράδειγμα, με την τροπολογία Μενέντες υποτίθεται ότι θα πωλούνταν τα F-16, μόνο αν έμπαινε κάποιο φρένο στην τουρκική επιθετικότητα. Υπήρχαν εξαρχής πολλοί λόγοι για να αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνειά της. Όμως ακόμη και αυτή η τροπολογία αποσύρθηκε και απέμεινε μόνο μια κούφια υπόσχεση ότι “θα” ασκηθεί βέτο. Η Ελλάδα ¨εκορέσθη από τας συμμαχικάς υποσχέσεις”, όπως έγραφε η Καθημερινή το 1922.
Και όλοι εμείς; Τυφλοί και πειθήνιοι βαδίζουμε; Προς τα που;
