εφημ.
ΤΑ ΝΕΑ 14/10/2019
Μια
μεγάλη τραγωδία μπορεί να γίνει πηγή
αναστοχασμού και αναπροσανατολισμού
στη ζωή μας. Τούτο ισχύει για την
καθημερινή ζωή, ισχύει εξίσου και για
την κοινωνική ζωή. Το δράμα των Κούρδων
στη Συρία μπορεί να ανατροφοδοτήσει τη
σκέψη και τη στάση μας.
Είναι
παραπάνω από προφανές ότι το τουρκικό
αντιδραστικό καθεστώς έλαβε το πράσινο
φως από τις ΗΠΑ για την εισβολή στη
Συρία, ενώ παράλληλα συνεχίζει ανενόχλητο
τις παράνομες κατά το διεθνές δίκαιο
προκλήσεις του στην ΑΟΖ της Κύπρου και
στο Αιγαίο. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ακολουθούν
ως συνήθως την πολιτική των "ίσων"
αποστάσεων. Είναι απολύτως εύγλωττη
-και ας μου επιτραπεί να την χαρακτηρίσω
εξοργιστική- η δήλωση του ΓΓ του ΝΑΤΟ
ότι δεν παρεμβαίνει σε νομικά(!) θέματα
όπως οι παραβιάσεις στο Αιγαίο ή οι
παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Υπογράμμισε
επίσης στην ίδια συνέντευξη ο κ.
Στόλτενμπεργκ τη θέση του ΝΑΤΟ αλλά και
των ΗΠΑ ότι δεν τίθεται σε καμιά περίπτωση
θέμα Τουρκίας και ΝΑΤΟ.
Όσο
για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κ. Μογκερίνι
περιορίστηκε να εκφράσει την "ανησυχία"
της για τις εξελίξεις στη βόρεια Συρία.
Δεν έχουμε να περιμένουμε μια σοβαρή
αντίδραση από την ΕΕ. Για να γίνει
αντιληπτή η κατάσταση, ας σκεφτούμε ότι
η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, σε ένα
ανεξάρτητο κράτος, κατά παραβίαση όλων
των αρχών του ΟΗΕ, είναι κάτι αντίστοιχο
με την εισβολή του Ιράκ επί Σαντάμ
Χουσείν στο Κουβέιτ.
Από
την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση
υποστηρίζει ότι προσφέροντας περισσότερες
βάσεις και άλλες παραχωρήσεις στις ΗΠΑ
θα κερδίσει την έυνοιά τους. Στη λογική
αυτή υπέγραψε την πρόσφατη συμφωνία με
τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο.
Πρόκειται για επικίνδυνη αυταπάτη. Έχει
αποδειχθεί ιστορικά, και όχι μόνο στην
περίπτωση της Ελλάδας, ότι όσο πιο πολλά
δίνει κανείς, τόσο πιο πολλά θα χάσει.
Όσο πιο βολικοί γινόμαστε, τόσο πιο
ευάλωτοι θα είμαστε ενώπιον των πιέσεων
της Τουρκίας και της υπολογισμένης
αδιαφορίας των ΗΠΑ.
Υπάρχει
άρα διέξοδος; Πρέπει Ελλάδα και Κύπρος
να περιμένουν τη σειρά τους προκειμένου
να έχουν μια κατάληξη ανάλογη λίγο πολύ
εκείνης των Κούρδων; Απαιτείται εγρήγορση
και αναπροσανατολισμός. Μπροστά στο
ζοφερό μέλλον που προδιαγράφουν τα
γεωστρατηγικά παίγνια των ΝΑΤΟϊκών μας
συμμάχων, ας δοκιμάσουμε την εναλλακτική
της ανεξαρτησίας και της ειρήνης. Μόνο
σε αυτό το ενδεχόμενο θα μπορέσουμε να
αξιοποιήσουμε ευέλικτα εναλλακτικές
λύσεις και συνεργασίες. Τέτοιες υπάρχουν
και, από αυτή τη στήλη, προσπάθησα κάποιες
φορές να τις ανιχνεύσω. Είναι σίγουρα
λιγότερο επικίνδυνη οδός από τη μονήρη
υποταγή σε συμμάχους που τελικά ούτε
μας σέβονται ούτε μας προστάτευσαν ποτέ
πραγματικά από ξένες απειλές. Γιατί να
μας θεωρούν δεδομένους, χειραγωγήσιμους
και σιωπηλούς; Ας μην γίνουμε "μοιραίοι
και άβουλοι αντάμα", όπως έλεγε ο
ποιητής. Διακόσια χρόνια μετά την
κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας,
μπορούμε να την επαναβεβαιώσουμε.
