εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 19/8/2024

Η τουρκική κυβέρνηση επιχειρεί με διάφορους τρόπους να αναγορευτεί σε προστάτη των Παλαιστινίων και ευρύτερα του αραβικού κόσμου. Παρουσιάζεται ως υποστηρικτής του διεθνούς δικαίου, έκανε παρέμβαση ακόμη και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το ζήτημα της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Η στάση της στο Παλαιστινιακό φαίνεται να είναι στάση υποστήριξης του διεθνούς δικαίου, των δεκάδων αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που καταδικάζουν τη συνεχιζόμενη κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, τη γενοκτονία που διεξάγεται εδώ και μήνες στη Γάζα με 40 χιλιάδες νεκρούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι άμαχοι και παιδιά. Η Τουρκία εμφανίζεται ως δήθεν υποστηρικτής των αποφάσεων της διεθνούς κοινότητας που απαιτούν τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς ειδικός για να κατανοήσει πόσο επίπλαστη και υποκριτική είναι αυτή η στάση. Η Τουρκία είναι μια περιφερειακή δύναμη που επιδιώκει να εδραιώσει και επεκτείνει την επιρροή της στην ευρύτερη περιοχή. Είναι μια δύναμη που παρεμβαίνει στρατιωτικά ή πάντως έχει στρατιωτική παρουσία στην Αφρική, στη Συρία και, κυρίως, ας μην το ξεχνάμε, κατέχει εδώ και 50 χρόνια το 40% σχεδόν της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η θέση της για το Παλαιστινιακό εξυπηρετεί και θεμελιώνει παρακαταθήκες για την παραπέρα επεκτατικότητά της στην ευρύτερη περιοχή.

Στον αντίποδα, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει, συμμετέχει, εμπλέκεται φανερά, ολοένα και πιο ενεργά στο πλευρό της ακροδεξιάς, γενοκτονικής κυβέρνησης του Ισραήλ. Σε αντίθεση με τα αισθήματα του λαού εκθέτει ανεπανόρθωτα, ηθικά και πολιτικά, τη χώρα στηρίζοντας το βιασμό του διεθνούς δικαίου.

Παράλληλα με αιχμή όσα τραγικά συμβαίνουν στη Γάζα, μεγαλώνει μέρα με τη μέρα ο κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης, περιφερειακής ή και παγκόσμιας. Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, η ελληνική κυβέρνηση θα είναι συνυπεύθυνη για το μακελειό στο οποίο θα οδηγηθεί ο ελληνικός αλλά και οι άλλοι λαοί. Είναι επίσης καιρός να αναλογιστούμε ότι και χωρίς γενικότερη ανάφλεξη, ο κίνδυνος να δεχτεί η Ελλάδα αντίποινα ειναι υπαρκτός, όπως δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο σε μια γενικότερη ανάφλεξη, η τουρκική κυβέρνηση να αρπάξει την ευκαιρία να στραφεί εναντίον της Ελλάδας.

Γι’ αυτό η χώρα μας πρέπει να αλλάξει πορεία. Οφείλει να ταχθεί με την πλευρά του διεθνούς δικαίου, της ειρήνης, της ηθικής, της ανθρωπιάς. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διακόψει κάθε είδους διευκόλυνση και συναλλαγή με το Ισραήλ (στρατιωτική, οικονομική κά.), να καταδικάσει σε όλα τα διεθνή fora τις αποτρόπαιες πρακτικές του, να προσφύγει εναντίον του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, να αποκαταστήσει τις παραδοσιακές σχέσεις φιλίας με τον Παλαιστινιακό λαό και τους άλλους Αραβικούς λαούς, να αποκαταστήσει σχέσεις συνεργασίας στη βάση του διεθνούς δικαίου με όλες τις κυβερνήσεις της περιοχής, πρώτα από όλα με τη Συρία. Η συνέργεια στα εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστινίων πρέπει να σταματήσει. Σε αντίθεση με την κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός δεν αποδέχεται τον όλεθρο.

εφημ. Το Βήμα, 4/8/2024

Πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση, η δημοκρατία σημειώνει ραγδαία και επικίνδυνη οπισθοχώρηση. Ξεχωρίζω εδώ τέσσερεις μόνο πλευρές.

Πρώτη είναι οι ατιμώρητες παράνομες πρακτικές των κρατικών λειτουργών και των κρατικών μηχανισμών. Οι παράνομες υποκλοπές και η παράνομη αστυνομική βία είναι δυο από τις σημαντικότερες εκφάνσεις του φαινομένου.

Δεύτερη είναι η ολοένα και συχνότερη παραβίαση διατάξεων του Συντάγματος. Αυτό συνέβη ήδη με τα Μνημόνια, τα οποία βρίσκονται ακόμη σε ισχύ. Συμβαίνει επίσης με την ψήφιση αντισυνταγματικών νόμων όπως ο πρόσφατος για τα ιδιωτικά “πανεπιστήμια”. Θυμίζω ότι το άρθρο 16 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει ρητά και ξεκάθαρα πως “η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδοίκηση” και η παρ. 8 του ίδιου άρθρου ότι “η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται”. Η παραβίασή του αποτέλεσε μια ακραία αντισυνταγματική, αντιδημοκρατική επιλογή που προμηνύει ότι θα ακολουθήσουν άλλες, ακόμη σοβαρότερες παραβιάσεις.

Τρίτη είναι η συστηματική συρρίκνωση των ελευθεριών μέσω της ψήφισης νόμων που συχνά περιλαμβάνουν διατάξεις αντισυνταγματικές. Ο νόμος για τις διαδηλώσεις (ν. 4703/2020), που προφανώς εισάγει περιορισμούς πέρα από εκείνους του άρθρου 11 παρ. 2 του Συντάγματος, η συρρίκνωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών με τον ν. 4808/2021, ο νόμος για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ο νόμος για την πανεπιστημιακή αστυνομία, το δρακόντειο πειθαρχικό δίκαιο για τους φοιτητές είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Τέταρτη είναι ο έλεγχος της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση που διασφαλίζεται μέσω του άρθρου 90 παρ. 5 του Συντάγματος. Η διάταξη αυτή αποτελεί το βάθρο ενός θεσμικού πλαισίου αλλά και ενός άτυπου πλέγματος σχέσεων που στραγγαλίζει την όποια ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και διασφαλίζει τον έλεγχό της από την εκτελεστική εξουσία. Τούτο αποδείχθηκε “αναντίλεκτα” και με την πρόσφατη ανακοίνωση της εισαγγελέα του Αρείου Πάγου σχετικά με τις υποκλοπές. Υπάρχουν βέβαια δικαστές που διακρίνονται για το δημοκρατικό τους σθένος, όπως δείχνουν συχνά οι ανακοινώσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν αλλάζει την ουσία του κυβερνητικού ελέγχου.

Μπορούμε με ασφάλεια να διαπιστώσουμε ότι οικοδομείται βαθμιαία αλλά συστηματικά μια “σιδερόφραχτη δημοκρατία”. Ο στόχος της είναι η επιβολή, χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις και αναταράξεις, μιας οικονομικής πολιτικής που αυξάνει τη φτώχεια για τους πολλούς, ανοίγει διαρκώς την ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων, καθιερώνει ένα ακόμη πιο στρεβλό “αναπτυξιακό” μοντέλο που καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και υπονομεύει παραπέρα την εναπομένουσα βιομηχανική και αγροτική παραγωγική βάση της χώρας. Επιδίωξη των κρατούντων είναι η απαλλαγή από το σύνολο των κοινωνικών κατακτήσεων του 20ού αιώνα, η δημιουργία μιας ακραία άδικης, εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Σε τέτοιες συνθήκες χρήσιμη είναι η υπενθύμιση όσων ο Αριστόβουλος Μάνεσης είχε πει απευθυνόμενος στους νέους, λίγο πριν συλληφθεί από τη δικτατορία: “Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. Διατηρείστε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη σας”.