εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 15/7/2022
Το διεθνές δίκαιο, όπως διαμορφώθηκε μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο και τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών είναι μια μεγάλη κατάκτηση. Όσο και αν παραβιάζεται από τους ιχυρούς, αποτελεί ένα σημαντικό νομικό, πολιτικό και ιδεολογικό όπλο για τους λαούς και τις αδύναμες χώρες έναντι των ισχυρών. Το γιατί είναι προφανές καθώς τα θεμέλιά του είναι: εξάλειψη κάθε μορφής αποικιοκρατίας, σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας, της πολιτικής ανεξαρτησίας, του απαραβίαστου των συνόρων, μη επέμβαση στα εσωτερικά των κρατών, ειρηνική επίλυση των διαφορών, απόρριψη του πολέμου (και του προληπτικού) ως μέσου επίλυσης των διαφορών, οικοδόμηση σχέσεων φιλίας ανάμεσα στους λαούς.
Η χώρα μας πρέπει να στηρίζεται αταλάντευτα στις αρχές του διεθνούς δικαίου για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής της ακεραιότητας καθώς και των κυριαρχικών διαιωμάτων όπως αυτά κατοχυρώνονται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα. Στην προσπάθειά της αυτή και αποκρούοντας τον αναθεωρητισμό του τουρκικού αντιδραστικού καθεστώτος, οφείλει να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και σε όσους το στηρίζουν έμπρακτα. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας.
Δυστυχώς όμως οι μεγάλοι μας σύμμαχοι κάθε άλλο παρά στέκονται σε αυτή την πλευρά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τη συνενοχή των ΗΠΑ και της Βρετανίας για την τουρκική κατοχή του 40% της Κύπρου; Τους αποικιοκρατικούς πολέμους των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας σε όλο τον πλανήτη; Το Βιετνάμ, την Αφρική, τις Μαλβίνες; Πιο πρόσφατα την αλλαγή των συνόρων στην Ευρώπη με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας κατ’ απαίτηση της Γερμανίας και στη συνέχεια της ΕΕ και των ΗΠΑ; Τον εξοπλισμό των τρομοκρατών του UCK στο Κόσοβο από τις ίδιες δυνάμεις; Τους τρομοκρατικούς βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου από τα ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη το 1999; Ποιος κουρέλιασε τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου; Τι ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ; Στο Αφγανιστάν; Τι είναι η κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ; Η υπόθαλψη πραξικοπημάτων σε άλλες χώρες την οποία παραδέχτηκε και εντελώς πρόσφατα ο Τζον Μπόλτον;
Στο ειδικότερο ζήτημα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας οι ΗΠΑ στέκονται σταθερά στην απέναντι πλευρά. Δεν έχουν κυρώσει τη Σύμβαση μαζί με την Τουρκία, που δεν την έχει κάν υπογράψει. Οι συμμαχοί μας στέκονται σταθερά στην αντίθετη πλευρά από εκείνη του διεθνούς δικαίου. Και σαν να μην έφταναν αυτά έχουμε την πρόσφατη (στη Μαδρίτη) πανηγυρική επαναβεβαίωση ότι η Τουρκία είναι στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Προέχει η ενότητα του ΝΑΤΟ και ο γεωστρατηγικός ανταγωνισμός με τη Ρωσία και την Κίνα για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής.
Άρα, ότι και να γίνει, η χώρα μας δεν πρόκειται να βρει υποστήριξη από εκείνους που, όπως η Τουρκία, παραβιάζουν συστηματικά το διεθνές δίκαιο. Μήπως ήρθε η ώρα να βγούμε από το λήθαργο και να σταθούμε στη σωστή πλευρά, εκείνη του διεθνούς δικαίου;
