Εφημερίδα των
Συντακτών,
16/7/2019
Η μέχρι σήμερα
νομοθεσία για το πανεπιστημιακό άσυλο
κάθε άλλο παρά εμποδίζει τη δίωξη της
όποιας εγκληματικότητας στους χώρους
των πανεπιστημίων. Όποιος ισχυρίζεται
το αντίθετο, ψεύδεται ανοιχτά ή απλώς
δεν ξέρει να διαβάζει το νόμο. Με βάση
αυτό το μη επιδεχόμενο αμφισβήτισης
δεδομένο, προκαλεί ερωτηματικά η απόφαση
της κυβέρνησης να το καταργήσει. Θα
πρέπει επίσης να εξηγήσει πώς γίνεται
και σε πανεπιστήμια χωρών όπου δεν
υπάρχει το άσυλο (ΗΠΑ, Βρετανία) η
εγκληματικότητα (και ιδίως τα σεξουαλικά
εγκλήματα σε βάρος των γυναικών) είναι
περισσότερο υψηλή σε σχέση με την Ελλάδα.
Φαίνεται πως ο
στόχος της είναι άλλος από την καταπολέμηση
της όποιας εγκληματικότητας. Έχω την
αίσθηση ότι, πέρα από το συμβολισμό, η
κυβέρνηση επιθυμεί να προωθήσει ιδιωτικά
συμφέροντα μεγάλων εταιρειών φύλαξης
στις οποίες ίσως θελήσει στο μέλλον να
αναθέσει πλευρές της ασφάλειας. Δεύτερο,
η κατάργηση του ασύλου προλειαίνει το
έδαφος
για την καταστολή της ελευθερίας
διακίνησης των ιδεών αλλά και των
μελλοντικών αντιδράσεων των φοιτητών
αλλά και των πανεπιστημιακών και άλλων
εργαζομένων ενώπιον της περαιτέρω
εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης
των ΑΕΙ. Σε αυτή την περίπτωση, θα
αναζητηθεί όχι η εγκληματικότητα
καθεαυτή αλλά το πρόσχημα της
εγκληματικότητας για να παρεμβαίνει η
αστυνομία.
Πρόκειται εν τέλει
για την προσπάθεια υλοποίησης μιας
ξεκάθαρα αντιδημοκρατικής νοοτροπίας
που φοβάται την ελεύθερη αντιπαράθεση
των ιδεών και παράλληλα επιδιώκει την
παραπέρα υποβάθμιση των πανεπιστημίων,
τη μετατροπή τους σε ένα είδος σούπερ
μάρκετ και την ύψωση κοινωνικών φραγμών
στην εκπαίδευση των νέων, ιδίως εκείνων
που προέρχονται από τα φτωχότερα
κοινωνικά στρώματα.
Αυταπατάται
όμως η κυβέρνηση αν νομίζει ότι δεν θα
συναντήσει αντίσταση σε τέτοια
αντιδημοκρατικά σχέδια. Θα βρει μπροστά
της ακόμη και σημαντική μερίδα των
ψηφοφόρων της. Τα
δημοκρατικά αντανακλαστικά του λαού
θα αποδειχθούν για μια ακόμη φορά
ισχυρότερα. Μπορεί όχι άμεσα, αλλά
σίγουρα μεσοπρόθεσμα.
